Fondacioni Word
Ndani këtë faqe



A

WORD

Vol 15 GUSHT 1912 Nr 5

E drejta e autorit 1912 nga HW PERCIVAL

JETA PERDITUESE

(Vazhdon)

PARA dikush mund të zgjedhë veten në jetën e një të pavdekshmi dhe të fillojë procesin aktual të të jetuarit përgjithmonë, ai duhet të jetë i vetëdijshëm për disa nga kërkesat e një jete të tillë dhe për atë që duhet të bëjë për të përgatitur veten për të filluar. Mendja e tij duhet të jetë e etur të kuptojë dhe të merret me problemet në fjalë. Ai duhet të jetë i gatshëm të heqë dorë nga procesi mortor i vdekjes para se të fillojë procesin e pavdekshëm të të jetuarit. Në Qershor Korrik çështjet e Word sugjerohen ndryshimet midis jetës së vdekshme dhe të pavdekshme dhe motivit që duhet të ketë njeriu si shkaku i zgjedhjes së tij për të jetuar përgjithmonë.

Pas meditimit për deklaratat atje të bëra; pasi konstatuan se ata i drejtohen atij si të arsyeshëm dhe të drejtë; pasi të ndjehet i sigurt se ai është i gatshëm të heqë dorë nga gjithçka që është e nevojshme që ai të heqë dorë dhe të bëjë gjithçka që është e nevojshme nga procesi; pasi kontrolloi dhe kaloi gjykimin e drejtë për motivin e tij, dhe pasi zbuloi se motivi që e shtyn të jetojë përgjithmonë, është se me një jetë të pavdekshme ai mund t’i shërbejë më së miri shokëve të tij sesa se ai mund të ketë lumturi ose fuqi të përhershme, atëherë ai është i përshtatshëm për të zgjedhur dhe mund të zgjedhë të fillojë procesin e të jetuarit përgjithmonë.

Procesi i të jetuarit përgjithmonë, arrihet duke menduar të jetojmë përgjithmonë, dhe fillon me konceptimin e mendimit për të jetuar përgjithmonë. Të mendosh të jetosh përgjithmonë do të thotë që mendja të arrijë pas dhe të kërkojë të gjitha çështjet e mundshme në lidhje me këtë temë, dhe të bjerë mbi mendimin për të jetuar përgjithmonë. Ndërsa mendja është shumë e nxitur bëhet e përgatitur dhe përgatit trupin për të filluar procesin. Konceptimi i mendimit për të jetuar përgjithmonë ndodh në atë çast kur mendja për herë të parë zgjohet në realizimin e asaj që jeton përgjithmonë. Kjo zgjim ndryshon nga mundimet e mendjes në gropings dhe përpjekjet e saj për të kuptuar. Ajo vjen pas dhe si rezultat i këtyre gropings dhe përpjekjeve, dhe është si ndezje në mendjen e, dhe kënaqësinë në, zgjidhjen e një problemi në matematikë me të cilën mendja ka punuar një kohë të gjatë. Ky konceptim i asaj që jeton përgjithmonë mund të mos vijë shumë kohë pasi dikush i kishte kushtuar vetes të jetonte përgjithmonë. Por do të vijë, pasi veprimet e tij përputhen me ato që mësojnë dhe dinë për procesin. Kur zgjon atë që është përgjithmonë, ai nuk do të dyshojë për atë që duhet të bëjë; ai do ta njohë procesin dhe do ta shohë rrugën e tij. Deri atëherë ai duhet të udhëzohet në rrjedhën e tij duke arsyetuar temën dhe duke bërë atë që duket se është më e mira.

Pasi një njeri i ka kushtuar vëmendjen e duhur temës së të jetuarit përgjithmonë dhe është i bindur se është gjëja e duhur që ai të bëjë dhe ka bërë zgjedhjen e tij, ai është i gatshëm dhe do të përgatisë veten për kursin. Ai përgatitet për kursin duke lexuar dhe menduar për atë që ka lexuar në lidhje me këtë temë, dhe duke u njohur kështu me trupin e tij fizik dhe pjesët nga të cilat është i përbërë, si i dallueshëm nga natyra e tij psikike dhe mendore dhe shpirtërore që përbëjnë organizimi i tij si njeri. Nuk është e nevojshme që ai të shpartallojë bibliotekat ose të udhëtojë në vendet jashtë vendit, në kërkim të asaj që është shkruar në temë. Ai do të bëhet i vetëdijshëm për gjithçka që është e nevojshme që ai të dijë. Shumëçka do të gjendet në këtë temë në thëniet e Jezusit dhe shkrimtarit të Testamentit të Ri, në shumë nga shkrimet orientale dhe në mitologjitë e lashtësisë.

Një artikull që sugjeron dhe jep më shumë informacion sesa çdo i shkruar në kohët moderne u botua me titullin "Elixir of Life" në "Theosophist" të Marsit dhe Prillit (Vol. 3, Nos. 6 dhe 7), 1882, në Bombay, India, dhe ribotuar në vëllimin e shkrimeve të mbledhura të quajtur "Pesë vjet teozofi" në Londër në 1894, dhe gjithashtu midis shkrimeve të tjera në një vëllim të botuar në Bombay në 1887 me titullin "Një udhëzues për teozofinë" në këtë artikull , si në shkrimet e tjera mbi këtë temë, shumë informacione thelbësore për kursin janë lënë.

Jeta e pavdekshme nuk fitohet pas vdekjes; ajo duhet të fitohet para vdekjes. Jeta fizike e njeriut me energji të plotë nuk i kalon njëqind vjet. Gjatësia e jetës së njeriut nuk është e mjaftueshme që ai të kryejë detyrat e tij në botë, të braktisë botën, të kalojë procesin e domosdoshëm për të jetuar përgjithmonë dhe të ketë jetë të pavdekshme. Për tu bërë i pavdekshëm, njeriu duhet të kapërcejë atë që do të ishte zakonisht koha e vdekjes së tij dhe të zgjasë jetën e trupit të tij fizik. Që trupi fizik të jetojë nëpër shekuj ai duhet të jetë i shëndetshëm, i fortë dhe imun ndaj sëmundjeve. Kushtetuta e saj duhet të ndryshohet.

Për të ndryshuar kushtetutën e trupit fizik në atë që kërkohet, duhet të rindërtohet shumë herë. Organi duhet të zëvendësojë organin, qeliza duhet të zëvendësojë qelizën në rritjen e finitetit dhe cilësisë. Me ndryshimin e qelizave dhe organeve do të ketë edhe ndryshim të funksioneve. Me kalimin e kohës, përbërja e trupit do të ndryshohet nga procesi i tij i vdekjes, i cili proces fillon me lindjen dhe përfundon me konsumimin e tij, vdekja në një proces jetese, pas ndryshimit, periudha e vdekjes, ka kaluar me siguri. Për të rindërtuar dhe sjellë ndryshime të tilla në trup, trupi duhet të lirohet nga papastërtia.

Trupi nuk mund të bëhet i pastër dhe i virtytshëm, përveç nëse ka pastërti në mendim, virtyt në mendim. Pastërtia e trupit nuk prodhohet nga dëshira e thjeshtë për pastërtinë e trupit. Pastërtia e trupit prodhohet si rezultat i pastërtisë dhe virtytit në mendime. Pastërtia dhe virtyti në mendim zhvillohen duke menduar pa u bashkuar me mendimin, ose duke i bashkuar mendimit me rezultatet që pasojnë mendimin, por thjesht sepse është e drejtë të mendosh kështu.

Kur mendja kështu mendon, pastërtia dhe virtyti janë spontane. Natyra e secilës qelizë në trupin e njeriut është rezultat i dhe është shkaktuar nga natyra e mendimeve të tij. Trupi i tij në tërësi është shkaktuar nga dhe janë rezultatet e mendimeve të tij në tërësi. Sipas natyrës së mendimeve të tij, kështu do të jetë trupi i tij dhe kështu do të veprojë. Si rezultat i mendimeve të së kaluarës, trupi i njeriut në pjesët e tij dhe si tërësi tani vepron ose ndikon në mendjen e tij. Qelizat kur uria tërhiqen, tërhiqen, ndikojnë në mendje drejt gjërave që janë të natyrës së tyre. Nëse ai u jep sanksion dhe mendon këtyre, ai fuqizon dhe riprodhon qelizat e trupit të tij sipas natyrës së tyre. Nëse ai nuk pranon të sanksionojë dhe të mendojë për natyrën e gjërave që e tërheqin mendjen dhe ai zgjedh në vend të kësaj lëndë të tjera për të cilat ai beson se janë më të mirat dhe mendon për to, atëherë qelizat e vjetra në trupin e tij dhe natyra e tyre vdesin, dhe qelizat e reja që janë ndërtuar janë të natyrës së mendimit të tij dhe do të ndikojnë, për sa kohë që ato ekzistojnë, në mendjen e tij.

Një burrë nuk mund të lërë një mendim ose të bëjë një mendim për t'u larguar si dashnorë që do të merren me lamtumirën e tyre ose siç thonë gratë mirupafshimet e tyre. Ai që e shoqëron ose e argëton, nuk mund të shpëtojë nga një mendim.

Një mendim nuk mund të shkojë nëse dikush e mban atë ose e shikon atë. Për të hequr qafe një mendim, një burrë nuk duhet të pajtohet ose sanksionojë praninë e tij. Ai duhet ta zbeh prezencën e tij dhe ta qortojë atë, dhe pastaj të kthehet në mendje dhe të marrë pjesë në mendimin me të cilin do të shqetësohej. Mendimi i padëshirueshëm nuk mund të jetojë në një atmosferë të padëshiruar. Ndërsa njeriu vazhdon të mendojë mendimet që janë të drejta, ai rindërton trupin e tij në natyrën e mendimeve të tij dhe trupi i tij është imun ndaj ndikimeve të cilat janë të gabuara dhe shqetësojnë mendjen e tij nga mendimet të cilat janë të gabuara. Trupi ashtu siç është ndërtuar nën dhe sipas mendimit të drejtë, bëhet i fortë dhe reziston me fuqi atë që është e gabuar për të bërë.

Trupi fizik ndërtohet dhe mirëmbahet nga ushqimi fizik. Pra, ushqimet fizike që ndryshojnë në cilësi do të jenë të domosdoshme për aq kohë sa trupi i kërkon ato dhe derisa të mësojë të bëjë pa to. Trupi do të dëmtohet dhe do të dëmtohet shëndeti i tij nëse ushqimet për të cilat duhen refuzuar atë. Farëdo ushqimi që nevojitet për të ruajtur shëndetin e tij, duhet t'i jepet trupit. Lloji i ushqimit për të cilin trupi ka nevojë përcaktohet nga natyra e dëshirës që e rregullon atë. Refuzimi i mishit në një trup kafshësh njerëzore mishngrënëse do të urie dhe do ta hedhë atë në konfuzion dhe do të shpejtojë periudhën e tij të vdekjes. Lloji i ushqimit për të cilin trupi do të duhet të ndryshohet pasi trupi ndryshon dhe jo më parë.

Trupi ndryshon me ndryshimin e dëshirave që e rregullojnë atë. Dëshirat ndryshohen nga mendimi. Zakonisht mendimet e njeriut ndjekin nxitjen e dëshirave të tij. Dëshira sundon mendjen e tij. Ndërsa dëshira rregullon mendjen e tij, dëshira do të kontrollojë mendimin; mendimi do të forcojë dëshirën dhe dëshira do të ruajë natyrën e saj. Nëse njeriu nuk do të lejojë që mendimi i tij të ndjekë dëshirën, dëshira duhet të ndjekë mendimin e tij. Nëse dëshira pason mendimi natyra e saj do të ndryshohet në atë të mendimit që pason. Ndërsa mendimet bëhen më të pastra dhe dëshirat detyrohen të ndjekin mendimin, dëshirat marrin pjesë të natyrës së mendimeve dhe nga ana tjetër ndryshojnë nevojat dhe kërkesat e trupit. Prandaj nuk duhet të përpiqet të përcaktojë dhe ndryshojë natyrën e trupit të tij duke e ushqyer atë me ushqime të papërshtatshme për nevojat e tij, por duke ndryshuar dëshirat e tij me një kontroll të mendimeve të tij. Ndërsa njeriu kontrollon dhe drejton mendimin e tij që të pajtohet me jetën e pavdekshme dhe procesin e të jetuarit përgjithmonë, trupi do të bëjë të njohur dhe do të kërkojë ushqimin e nevojshëm për ndryshimin e tij në zhvillim.

Trupi i njeriut tani varet nga ushqimet e tokës për mirëmbajtjen e tij. Ushqimet në tokë duhet të përdoren për një periudhë të gjatë. Gjatësia e periudhës do të përcaktohet nga nevojat e trupit. Trupi do të tregojë cilat janë nevojat e tij nga ndryshimet në cilat janë objektet e dëshirave të tij. Nga një trup i rëndë, i rëndë ose i dobët, trupi do të bëhet më kompakt, elastik, i luajtshëm. Ndjenja e saj e ashpër e mërzitjes dhe rëndësisë do t'i japë vend pastërtisë së ndjeshmërisë dhe butësisë. Këto ndryshime të trupit do të shoqërohen dhe do të bëjnë të domosdoshme ndryshimet në ushqimet në tokë. Do të konstatohet se ushqimet e kërkuara kanë vlerat më të mëdha të jetës në sasinë më të vogël ose në masë. Ushqimet e ngurta janë të nevojshme pothuajse për aq kohë sa trupi mbetet qelizor në strukturë.

Duhet bërë një dallim midis asaj që kërkon trupi dhe asaj që i duhet trupit. Dëshirat e trupit janë ato që ishin dëshirat e tij të vjetra, të cilat më pas u sanksionuan dhe u kënaqën nga mendja dhe që u bën përshtypje qelizave dhe u riprodhuan prej tyre në qelizat e tjera. Nevojat e trupit janë ato që kërkojnë qelizat e reja dhe të shëndetshme për aftësinë e tyre për të ruajtur forcën e jetës. Trupi nuk duhet të lejohet të agjërojë përveç nëse ushqimi bëhet zmbrapsës. Nëse fillohet një agjërim, duhet të vazhdohet për sa kohë që trupi mbetet i fortë dhe mendja është e qartë. Nëse trupi tregon dobësi ose jep prova të tjera për nevojën e ushqimit, ushqim i tillë duhet të merret siç dihet që është më së miri.

Këto ndryshime të trupit do të vijnë për shkak të ndryshimeve në qelizat e trupit. Sa më gjatë të jetë jeta e qelizave, aq më pak ushqim kërkohet për t'i mirëmbajtur ato. Sa më i shkurtër jetë i qelizave, aq më shumë ushqim nevojitet për të furnizuar materialin e nevojshëm për të zëvendësuar qelizat që kanë vdekur. Nëse dëshira është e njëjtë me atë që ishte vulosur në qelizat e vjetra, atëherë i njëjti ushqim do të kërkohet për të furnizuar strukturat organike për dëshirat e sundimit. Nëse dëshirat kanë ndryshuar, atëherë ushqimi i nevojshëm me të cilin do të ndërtoni qeliza të reja është i tillë që do të jetë në përputhje me dëshirat. Kjo pajtueshmëri e ushqimit me dëshirën bëhet e dukshme nga uria e qelizave dhe e organeve në trup, dhe do të kuptohet nga një pasi ai njihet me trupin e tij dhe mëson të njohë nevojat e tij. Kështu që ushqimet e ngurta do të bëhen më të imëta. Pastaj lëngjet do të zënë vendin e solideve. Trupi do të tregojë se kërkon më pak dhe më pak ushqim. Meqenëse trupi ka nevojë për më pak ushqim, të gjitha sëmundjet që mund të kenë qenë pikëllime ose në trup do të zhduken plotësisht dhe trupi do të rritet në forcë. Forca e trupit nuk varet nga sasia e ushqimit të konsumuar, por nga sasia dhe cilësia e jetës me të cilën trupi vihet në kontakt nga ushqimi nga njëra anë, dhe, nga ana tjetër, se nuk ka humbje jete.

Ndryshime të caktuara fiziologjike do të shoqërojnë ndërprerjen graduale të ushqimit. Këto ndryshime do të shtrihen për një periudhë të konsiderueshme kohore, në mënyrë që trupi të përshtatet dhe përshtatet me kushtet e reja në të cilat do të rritet dhe funksionet e reja që duhet të kryejë. Gjatë kësaj periudhe trupi ka qenë duke rrëshqitur pjesët e tij bruto fizike dhe duke u rritur në trupa të rinj, si një gjarpër rrëshqet nga lëkurat e tij. Ka një ulje të aktivitetit fizik të organeve të tretjes. Ka një rënie të sekrecioneve të stomakut, mëlçisë, pankreasit. Kanali ushqimor bëhet më i vogël. Qarkullimi i gjakut bëhet më i ngadaltë dhe rrahjet e zemrës më pak. Gjatë këtyre ndryshimeve ai që i nënshtrohet atyre është rritur në një fëmijëri të re të trupit. Dëshirat e saj janë të thjeshta dhe jeta e saj është në rritje. Kur ajo ka kaluar në fëmijërinë e saj, trupi i ri hyn në një periudhë të adoleshencës. Në këtë periudhë të adoleshencës bien, siç ishin, hijet e të gjitha periudhave të mëparshme të adoleshencës së shumë jetës. Në këtë periudhë arrijnë ngjarjet e të gjitha periudhave të mëparshme të jetës së ngjashme, dhe kështu ato rishfaqen në periudhën e adoleshencës së trupit të ri tendencat që ishin nga ato fazat e kaluara të adoleshencës. Kjo fazë adoleshente e jetës së re të trupit është një periudhë e rrezikshme në zhvillim. Nëse impulset e saj merren parasysh, të gjitha përparimet ndalojnë dhe njeriu bie përsëri në një fazë më të ulët të jetës së kësaj bote, sesa atë nga e cila ka dalë. Nëse kjo pikë kalohet nuk do të nevojitet ushqim i ngurtë. Ende do të vijojnë ndryshimet e tjera fiziologjike. Kanali ushqimor do të mbyllet dhe fundi i tij do të bashkohet me gjëndrën koksigjenale. Ushqimi që merret do të përthithet nga trupi dhe çdo mbeturinë do të ekskretohet nëpër poret e lëkurës. Nuk do të jetë e nevojshme të ushqeheni përmes gojës, megjithëse ushqimi mund të merret me anë të gojës. Ushqimi mund të përthithet përmes lëkurës pasi lëndët e mbeturinave tani ekskretohen. Në një fazë të zhvillimit të trupit nuk do të ketë më nevojë për ndonjë ushqim bruto se uji. Nëse trupi është i kufizuar në zhvillimin e tij, do të varet nga ajri për ushqimin e tij dhe uji i nevojshëm do të thithet nga ajri.

(Vazhdon)